Geniusz z zawijasem

Chciałbym powiedzieć coś dobrego o szkole. Otóż szkoła ma jedną niezaprzeczalną zaletę. Jest ostatnim miejscem, gdzie jeszcze się używa pisma odręcznego. Ostatnią enklawą, której nie podbił Times New Roman ani Arial.

Dlatego warto polecić - zwłaszcza nauczycielom - "Podręcznik grafologii" Cezarego Lombroso (tego od czaszek i zbrodniarzy). Rzecz ukazała się w 1894 roku. Przekład polski: S. T. (bez daty i miejsca wydania).

Oto intrygujące wnioski, które autor wysnuł ze sposobu pisania małego i:

1. Kropka nieznaczna - słabość, tchórzliwość, brak energii.
2. Kropka okrągła, duża, wysoko nad literą - siła woli, szybkość w decyzji.
3. Duża kropka, jakby kleks - namiętność, zmysłowość.
4. Wydłużona kropka - żywość, skłonność do dziwactw.
5. Kropka poza literą - nieporządek, pobieżność, płytkość.
6. Kropka w kształcie podłużnym - dobre skłonności, panowanie nad sobą.
7. Kropka prawidłowa - zamiłowanie do porządku, pedanterja. Opuszczenie kropek oznacza nieuwagę, niedbałość (kto by pomyślał! - przypis MW)

A po czym poznać geniusza? Po dużym P.

Duże P w formie czcionki, z górną linją wysuniętą w dół - genjalność, poczucie piękna.

Poza tym:

Charakterystyczną cechą pisma genjalnych ludzi jest forma drukowana dużych liter, wyrobione uproszczone pismo, ostrość i wyrazistość linii, ostatnie litery słów mniejsze od pierwszych (...).

W nowym roku szkolnym życzymy wszystkim dzieciom, żeby ich małe m było faliste (elegancja i smak), duże N rzucone z rozmachem (siła wyobraźni, szlachetność), a V miało kanciaste linie (siła woli).